Писатели Нобелевской премии.

Ответ Редактировать
Nagroda Nobla — Prestiżowa Nagroda Ufundowana Przez Szwedzkiego Przemysłowca I Wynalazcę Dynamitu Alfreda Nobla. Przyznawana Jest Od1901r. (z Przerwą W Latach 1940—1942) W Dziedzinach Fizyki, Chemii, Medycyny (wzg. Psychologii), Literatury, Za Zasługi Dla Pokoju Oraz Od 1968 R. W Dziedzinie Ekonomii. Laureat Otrzymuje Złoty Medal, Dyplom Honorowy, A Także Kwotę Pieniężną, Obecnie 10 Milionów Koron Szwedzkich, Która Pozwala Mu Na Kontynuacje Badań, Bez Zabiegania O Fundusze.

nagrodą Nobla Wyróżnionych Zostało Dotych Czas Sześciu Polaków:
maria Skłodowska-curie (dwukrotnie W 1903 R. Wdziedzinie Fizykiiw 1911r. Wdziedzinie Chemii).
henryk Sienkiewicz (w 1905 R. Literacka Nagroda Nobla).
władysław Reymont (w 1924 R. Literacka Nagrodanobla).
czesław Miłosz (w 1980 R. Literacka Nagroda Nobla).
lech Wałęsa ( W 1983 R. Pokojowa Nagroda Nobla).
wisława Szymborska (1996 R. Literacka Nagroda Nobla)


maria Skłodowska-curie (1867—1934) — Wybitna Polska Uczona Prowadząca Badania Z Zakresu Fizyki I Chemii. Była Pierwszą Kobietą Studiującą Na Sorbonie, Pierwszą Której Przyznano Nagrodę Nobla I Do Tej Pory Jedyną, Która Została Tą Nagrodą Wyróżniona Dwukrotnie W 1903 R. I W 1911 R. Poprzez Opracowanie Teorii Promieniotwórczości I Odkrycie W 1898 R. Dwóch Nowych Pierwiastków — Radu I Polonu Stała Się Prekursorem Radiochemii. Pod Jej Nadzorem Przeprowadzono Pierwsze Badania W Zwalczaniu Nowotworu Za Pomocą Promieniotwórczości. Pracowała Wspólnie Z Mężem, Pierrem Curie, Który Po Przyznaniu Nagrody Nobla Otrzymał Od Władz Sorbony Tytuł Profesora, A Co Z Tym Idzie Fundusze Na Dalsze Badania. Po Jego śmierci Skłodowska Przejęła Ich Wspólne Laboratorium I Z Czasem Sama Otrzymała, Jako Pierwsza Kobieta, Tytuł Profesora Sorbony. Zmarła W 1934 Na Białaczkę, Spowodowaną Najprawdopodobniej Zbyt Silnym Napromieniowaniem. Jej Grobowiec, Podobnie Jak Grobowiec Jej Męża, Znajduje Się W Krypcie Panteonu W Paryżu.

henryk Sienkiewicz (1846—1916) — Powieścio-pisarz I Publicysta,laureatliterackiejnagrodynobla, Którą Otrzymał W 1905 R. Za Całokształt Twórczości. Doktor Uniwersytetu Jagiellońskiego, Kawaler Legii Honorowej. Autor Trylogii (ogniem I Mieczem, Potop, Pan Wołodyjowski),któraprzyniosłamujeszczezażycia Ogromna Popularność I Uznanie. Jego Książki Tłumaczononawielejęzyków.byłuważanyzaprzywódcę Duchowego Narodu Polskiego. W Czasie Pierwszej Wojny światowej Organizował, Wspólnie Z Ignacym Paderewskim,komitetpomocyofiaromwojnywpolsce. Podczas Uroczystości Wręczenia Nagrody Nobla Powiedziałopolsce:„głoszonojąumarłą,aotojeden Ztysięcznychdowodów,żeżyje.głoszonojąpodbitą, Aotonowydowód,żeumiezwyciężać”.

władysław Reymont (1867—1925) Prozaik I Nowelista. Nagrodę Nobla Otrzymałw1924r.za Czterotomową Epopeję Chłopi, Która Po Mistrzowsku Przedstawia życie Wiejskie Oraz Nierozerwalnie Związaneznimtradycjeiobrzędy.autorziemiobiecanej, W Której Nakreślił Atmosferę Kapitalizmu W Przemysłowej Łodzi. Był Przedstawicielem Nurtu Realistycznego, Należał Do Kręgu Pisarzy Młodej Polski. Nigdy Nie Zdobył Odpowiedniego Wykształcenia, Za Co Wielokrotnie Krytykowała Go ówczesna Inteligencja. Niemniej Jednak Został Prezesem Związku Pisarzy I Dziennikarzy. W 1920 R. Kilkakrotnie Wyjeżdżał Do Stanów Zjednoczonych, Gdzie Wśrod Owiskupolonijnym Szukał Pomocy Gospodarczej Dla Odbudowy Zrujnowanego Kraju. Z Powodu Choroby Nie Wziął Udział Uw Uroczystości Wręczenia Mu Nagrody Nobla. Zmarł W Wieku 58 Lat. Został Pochowany Na Cmentarzu Powązkowskim.

czesław Miłosz (1911 — 2004) Polski Poeta, Nagrodę Nobla Za Całokształt Twórczości Otrzymał W1980r.wyróżnionytytułemsprawiedliwywśródnarodów Świata. Po Drugiej Wojnie światowej Sprawował Funkcję Attache Kulturalnego W Usa I Paryżu, Gdzie Zwrócił Się O Azyl Polityczny. Od Początku Lat 60-tych Wykładał Przez 20 Lat Jako Profesor Wydziału Slawistyki W Berkley Na Uniwersytecie Kalifornijskim Oraz Na Harvardzie. W Polsce Okresu Prl Zo Stał Oficjalnie Potępiony I Określony Mianem Zdrajcy I Renegata. Do Lat 80-tych Twórczości Miłosza Pojawiała Się Tylko W Drugim Obiegu. Sytuacja Zmieniła Się Po Otrzymaniu Nagrody Nobla I Po Powrocie Poety Do Kraju. Poezja Miłosza Stała Się Wówczas Natchnieniem Dla Walczącej Opozycji. Miłosz, Oprócz Pracy Poetyckiej, Zajmował Się Także Tłumaczeniem Na J. Polski I Angielski M.in. Dzieł Szekspira. Zmarł W Krakowiew 2004r.

lech Wałęsa(ur.1943)laureatpokojowejnagrody Nobla Z 1983 R, Którą W Oslo Odebrała Jego żona, Gdyż Władze Odmówiły Wałęsie, Jako Przywódcy Opozycji, Wydania Paszportu. Polski Działacz Związkowy, Polityk, Lider Solidarności, Współtwórca Porozumień Okrągłego Stołu I Prezydent Rzeczypospolitej Polski W Latach 1990—1995. W 1981 R. Został Formalnie Wybrany Na Przewodniczącego Solidarności Oraz Krajowej Komisji Porozumiewawczej, Której Zadaniem Było Utrzymywanie Negocjacji Z Rządem. Autor Książek: Droga Nadziei (1987), Droga Do Wolności (1991), Wszystko, Co Robię, Robię Dla Polski (1995). Założyciel Fundacji Instytut Lecha Wałęsy.

wisława Szymborska (1923—2012) Polska Poetka, Eseistka A Także Krytyk Literacki I Tłumacz. W 1996 Otrzymała Literacką Nagrodę Nobla (w Szwecji Już Od Lat Cieszyła Się Dużą Popularnością). Dwa Pierwsze Jej Tomy, Dlatego żyjemy (1952) I Pytania Zadawane Sobie (1954) Noszą Wyraźne Piętno Epoki. Jest Także Autorką Błyskotliwych Felietonów.

--- --- --- ---


Нобелевская премия - престижная премия, учрежденная шведским промышленником и изобретателем динамита Альфредом Нобелем. Вручается с 1901 года. (с перерывом в 1940-1942 годах) в области физики, химии, медицины (или психологии), литературы, за заслуги перед миром, а с 1968 года - в области экономики. Лауреат получает Золотую медаль, Почетный диплом, а также денежную сумму, в настоящее время 10 миллионов шведских крон, что позволяет ему продолжать исследования, не обращаясь за денежными средствами.

Шесть поляков удостоены Нобелевской премии:
Мария Склодовская-Кюри (дважды в 1903 г. по физике и в 1911 г. по химии).
Генрик Сенкевич (в 1905 году лауреат Нобелевской премии по литературе).
Владислав Реймонт (в 1924 г. литературная премия епископа).
Чеслав Милош (в 1980 г. лауреат Нобелевской премии по литературе).
Лех Валенса (лауреат Нобелевской премии мира 1983 г.).
Вислава Шимборска (Нобелевская премия по литературе 1996 г.)


Мария Склодовская-Кюри (1867—1934) - выдающийся польский ученый, ведущий исследования в области физики и химии. Она была первой женщиной, обучавшейся в Сорбонне, первой удостоенной Нобелевской премии, и до этого сезона единственной, кто был удостоен этой премии дважды в 1903 и 1911 годах за разработку теории радиоактивности и открытие в 1898 году. двух новых элементов - радия и полония. Постоянная Стань предшественником радиохимии. Под ее руководством были проведены первые исследования по борьбе с раком с использованием радиоактивности. Она работала вместе со своим мужем Пьером Кюри, который после присуждения Нобелевской премии получил от властей Сорбонны звание профессора, а также о финансировании дальнейших исследований. После его смерти Склодовская взяла на себя их совместную лабораторию, а иногда сама получала звание профессора Сорбонны как первая женщина. В 1934 году она умерла от лейкемии, скорее всего, от слишком сильной радиации. Ее Могила, как и Могила Ее Мужа, находится в Склепе Пантеона в Париже.

Генрик Сенкевич (1846–1916) - писатель и публицист, лауреат литературной премии, полученной в 1905 году за прижизненное достижение. Доктор Ягеллонского университета, кавалер Почетного легиона. Автор трилогии (с огнем и мечом, Потоп, Пан Володийовский), принесшей ему огромную популярность и признание. Его книги, переведенные на несколько языков, считались духовным лидером польского народа. Во время Первой мировой войны вместе с Игнацием Падеревским он организовал комитет помощи войне в Польше. Во время церемонии вручения Нобелевской премии он сказал Польше: «она была объявлена ​​мертвой, и была одна тысячная доказательства того, что она жива.

Владислав Реймонт (1867–1925) Прозаик и романист. В 1924 году ему была присуждена Нобелевская премия за четырехтомный эпос «Крестьяне», мастерски изображающий сельскую жизнь и неразрывно связанные с ней традиции и обряды, в котором он обрисовал атмосферу капитализма в промышленном Лодзи. Он был представителем реалистического направления, входил в Кружок молодых польских писателей. Он так и не получил должного образования, за что неоднократно подвергался критике со стороны интеллигенции того времени. Тем не менее он стал президентом Союза писателей и журналистов. В 1920 году он несколько раз ездил в Соединенные Штаты, где искал экономической помощи для восстановления разрушенной страны среди польской общины. Из-за болезни он не принял участие в церемонии вручения Нобелевской премии. Он умер в возрасте 58 лет. Похоронен на Повонзком кладбище.

Чеслав Милош (1911–2004) Польский поэт, лауреат Нобелевской премии за заслуги в жизни. В 1980 году он был удостоен звания праведника народов мира. После Второй мировой войны он был атташе по культуре в США и Париже, куда обратился за политическим убежищем. С начала 1960-х он читал лекции в течение 20 лет в качестве профессора славянского факультета в Беркли Калифорнийского университета и в Гарварде. В Польше периода Прл Зо он был официально осужден и назван предателем и ренегатом. До 1980-х произведения Милоша появлялись только во втором цикле. Ситуация изменилась после получения Нобелевской премии и возвращения поэта в Польшу. Затем поэзия Милоша стала источником вдохновения для «Боевой оппозиции». Милош, помимо своей поэтической работы, также занимался польскими и английскими переводами, в том числе Произведения Шекспира. Он умер в Кракове в 2004 году.

Лех Валенса (род. 1943), лауреат Нобелевской премии мира 1983 года, которую его жена получила в Осло, поскольку власти отказали Валенсе в выдаче паспорта в качестве лидера оппозиции. Польский профсоюзный активист, политик, лидер солидарности, соучредитель соглашений круглого стола и президент Республики Польша в 1990–1995 годах. В 1981 году он был официально избран председателем «Солидарности» и Национальной координационной комиссии, задачей которой было поддержание переговоров с правительством. Автор книг: «Путь надежды» (1987), «Путь к свободе» (1991), «Все, что я делаю, делаю для Польши» (1995). Основатель фонда «Институт Леха Валенсы».

Вислава Шимборска (1923—2012) польский поэт, публицист
Menu